ಹೀಗೇ ಸುಮ್ಮನೊಮ್ಮೆ

 ಹೀಗೇ ಸುಮ್ಮನೊಮ್ಮೆ 

ಕವಿತೆಯೊಂದು ಬರೆದುಬಿಡೋಣವೆಂದುಕೊಂಡೆ

ಪೆನ್ನೊಂದ ಹುಡುಕಿಕೊಂಡು ಮನೆಯೆಲ್ಲ ಅಲೆದೆ

ಸಿಕ್ಕ ಕೆಲವು ಮಸಿ ಖಾಲಿ , ಮಿಕ್ಕವು ಮುರಿದವು

ಮಗಳ ಪೆನ್ಸಿಲ್ ಕಡ್ಡಿಯನೇ ಜೊಡಿಸಿದೆ

ಕಾಗದವೆಲ್ಲಿ ? ಬರೀ ಬಿಲ್ಲುಗಳು ನ್ಯೂಸ ಪೇಪರ್ಗಳು

ಜಾಹೀರಾತಿನ ಹಿಂದಿನ ಹಾಳೆ ಜೋಡಿಸಿಕೊಂಡೆ

ಪೆನ್ನು ಬೇಡ ಕಾಗದ ಬೇಡ

ಮೊಬೈಲ್ ಕೀಲಿಸಿಬಿಡೋಣವೆಂದುಕೊಂಡೆ

ಇನ್ನೇನು ಬರೆದೆ ಬಿಡುವೆ

ಅಯ್ಯೋ ನೆನಪಾಯಿತು

ಒಲೆಯಮೇಲೆ ಹಾಲುಕಾಯಲುಂಟು

ಇನ್ನೇನು ಉಕ್ಕಿಬಿಡುವದೆಂದು ಓಡಿ ಹೋಗಿ ಉರಿ ಆರಿಸಿಬಂದೆ

ಇನ್ನೇನು ಬರೆದೇ ಬಿಡುವೆ

ಕರೆಗಂಟೆ ಕೂಗಿತು , 

ಅಮೆಜಾನ್ ಅವತಾರಿ ಪೊಟ್ಟಣವ ನೀಡಿದ

ಅದನಿಟ್ಟು ಕೊರೊನ ಶಿಷ್ಟಾಚಾರ ಮುಗಿಸಿಕೊಂಡೆ

ಇನ್ನೇನು ಬರೆದೇ ಬಿಡುವೆ

ಮೊಬೈಲು ಉಲಿಯಿತು

ಅದಕೆ ಕಿವಿಗೊಟ್ಟು ಜಾಹೀರಾತು ಕೇಳಿಸಿಕೊಂಡೆ

ಇನ್ನೇನು ಬರೆದೇ ಬಿಡುವೆ

ಒಮ್ಮಿಂದೊಮ್ಮೆಲೆ ಮಳೆ

ಅಯ್ಯೋ ಹಾಕಿರುವ ಬಟ್ಟೆ ತೊಯ್ದಾವು

ಓಡಿ ಹೋಗಿ ಒಳಗೆ ಗುಡ್ಡೆ ಹಾಕಿದೆ

ಇನ್ನೇನು ಬರೆದೇ ಬಿಡುವೆ

ಮತ್ತೆ ಕರೆಗಂಟೆ ಕರೆಯಿತು

ಅಕ್ಕ ಇವತ್ತು ಬೇಗ ಬಂದೆ ಎಂದಳು ನನ್ನ ಮನೆಯ ಸಹಾಯಕಳು

ಅವಳ್ಹೋದ ಮೇಲೆ ಕೊಂಡಿ ಹಾಕಿಕೊಂಡೆ

ಇನ್ನೇನು ಬರೆದೇ ಬಿಡುವೆ

ಗಮನ ಗಡಿಯಾರದ ಮೇಲೆ

ಅಯ್ಯೋ ಮಕ್ಕಳು ಹಸಿದು ಬಂದಾರು

ತಿನ್ನಲೇನು ಮಾಡಲೆಂದು ಅಡುಗೆ ಮನೆಗೆ ಹೋದೆ

ಇನ್ನೇನು ಬರೆವೆ ?ಬಿಡುವೇ ಇಲ್ಲದೆ ಬಿಡುವೆ

ಅಮ್ಮನಿಗೆ ಒಂದೇ ದಿನ ಸಾಕೆ?

ನನ್ನ ಕಷ್ಟಗಳಲಿ ಬೆಂಗಾವಲಿಗೆ ನಿಂತಾಕೆ

ನನ್ನ ಗೆಲುವಿನಲಿ ನನಗಿಂತ ನಲಿದಾಕೆಗೆ

ಅಮ್ಮನ ದಿನವೊಂದೇ ಸಾಕೆ?

ನಮ್ಮೆಲ್ಲರ ಹಿತಕೆ ಜೀವ ಸವೆಸಿದಾಕೆ

ಅನುದಿನವು ಅನುಕ್ಷಣವು ಮಮತೆಯ ವೃತದಲಿರುವಾಕೆಗೆ

ಅಮ್ಮನ ದಿನವೊಂದೇ ಸಾಕೆ?

ತಡವಾಗಿ ಬಂದರೆ ಬಾಗಿಲಲೆ ಕಾಯ್ವಾಕೆ

ಅಲ್ಪ ಸ್ವಲ್ಪ ದ ನನ್ನ ಜ್ವರಕೂ ಹಗಲಿರುಳು ನಿದ್ದೆಗೆಡುವಾಕೆಗೆ

ಅಮ್ಮನ ದಿನವೊಂದೇ ಸಾಕೆ?

ತಲೆಬುಡವಿಲ್ಲದ ನನ್ನ ಹರಟೆಗೆ ಕಿವಿಗೊಡುವಾಕೆಗೆ

ನನ್ನ ಹಾಲಾಹಲವ ಕ್ಷಣಮಾತ್ರದಿ ಅರಿವ ಅಂತರಂಗದ ಸಖಿಯೀಕೆಗೆ

ಅಮ್ಮನ ದಿನವೊಂದೇ ಸಾಕೆ?

ಕಾಣದ ಕರುಳಬಳ್ಳಿ ಇನ್ನೂ ಅಂಟಿಸಿಕೊಂಡಾಕೆ

ಪ್ರತಿದಿನವೂ 'ಅಮ್ಮನ ದಿನ' ಮಾಡಿದರೂ ಋಣ ತೀರೀತೇ?

ಸೈ ಕ ಲ್ some ಭಾ ಷ ಣೆ

ಹೀಗೇ  ಎಲ್ಲೋ ಹೋಗುತ್ತಿರುವಾಗ ಅಚಾನಕ್ ಆಗಿ ಕಂಡ ಕೆಲವೊಂದು ದೃಶ್ಯಗಳು ಕ್ಷಣಮಾತ್ರ ಏನೋ ಭಾವನೆಗಳನ್ನು ಹುಟ್ಟಿಸಿ ಮರೆಯಾಗುತ್ತವೆ. ಸ್ನೇಹಿತರ ಕುಟುಂಬದೊಂದಿಗೆ ಕಾವೇರಿತಟದ ಗುರುಕುಲವೊಂದಕ್ಕೆ ಹೋದಾಗ ಕಂಡ ಈ ಸೈಕಲ್. 

                                                      

ಅಷ್ಟು ದೂರದ ದಾರಿ 
ಬಿಟ್ಟೂ ಬಿಡದೇ ಕ್ರಮಿಸಿ 

ಇಲ್ಲಿಷ್ಟ ಬಂತೆಂದು 

ನನ್ನಿಲ್ಲಿ ನಿಲ್ಲಿಸಿ 

ಧಣಿಯು ಕೆಲಸಕೆ ಹೋಗಿಹನು 

ಓ ! ನನಗೇನು ದಣಿವಿಲ್ಲ 

ಹಚ್ಚ ಹಸಿರ ಮೆದು ಹಾಸಿನಲ್ಲಿ 

ಬೆಚ್ಚನೇ ಎಳೆಬಿಸಿಲ ಕಾಯಿಸುತಿರುವೆ 

ತೆಳು ತಂತಿಯ ಸಂಕೋಲೆ 

ಬಿಗಿದು ಹೋಗಿಹನೆಂದು 

ನೀವ್ ಮರುಗಬೇಡಿ 

ತುಡುಗ ಕೊಂಡೊಯ್ಯಬಾರದೆಂಬ  

ಕಡು ಮಮತೆ ಧಣಿಗೆ ನನ್ನೊಳು 

ಅವನ್ಹೋದ ದಾರಿ ನಾ ನಿರುಕುತಿರುವೆ 

ಇನ್ನೇನು ಬಂದುಬಿಡುವ 

ನನ್ನನ್ನೆತ್ತಿ ನೇರಕ್ಕಿಟ್ಟು 

ಬಂದ ಹಾದಿಯಲ್ಲಿ ನಡೆದುಬಿಡುವ 

Tum yaad bahut aate ho

I'm not a hindi writer, but there are some instances where I found myself expressing in hindi !!. I have not learnt hindi gramatically, so please bear with me and correct if anything is wrong.

-------------------------------------------------------------------------------------------------

तुम याद बहुत आते हो

महफिलों कि तनहायियो मे
तनहायियो कि महफिलो मे
उन् सूनि राह के लंबे सफर मे
तुम याद बहुत आते हो ।

पहलि बरसात कि पहलि बुन्दोमे
मिट्टि कि उस सोन्दि सोन्दि महक मे
सुहाने से हर समा मे
तुम् याद बहुत आते हो ।

वो पल् जो साथ बीते
खयालो के दरवाझे पे दस्तक वो दॆते
मना नहि करते हम
इसलिये तुम याद् बहुत आते हो ।

मौका तो नहि है ये
कि ग़म् के तार छेडु
कोसो दूर कि जुदायि को
आसू से याद करु
पर क्या करु ?
तुम याद बहुत आते हो ।


- Written for a friend and dedicated to my childhood friend Jyoti who left me and all my friends in a road accident.

mehafilon ki tanahaayiyon mein
tanahaayiyon ki mehafilon mein
uhn sooni raah ke lambe safar mein
tum yaad bahut aate ho

pahali barasaat ki pahali boondon mein
mitti ki uhs sondhi sondhi khushboo mein
suhaane se har samaa mein
tum yaad bahut aate ho

woh pal jo saat betein
khayalon ke darwaaaze pe
dastaq woh dete
manaa nahi karte hum
isliye tum yaad bahut aate ho

shikavaa nahi hai gum-ye-zindagi se humein
samjohta huwi hai judai se hamein
phir bhi zindagi ke chand junhi lamho mein
tum yaad bahut aate ho

mauka to nahin hai ye
ki gum ke taar chedon
koso door ki judai ko
asoon se yaad karu
par kya karu ?
tum yaad bahut aate ho


ಪ್ರತಿಯೊಂದು ಭಾಷೆಗೂ ಅದರದೇ ಸೌಂದರ್ಯ,ಶೈಲಿ ಮತ್ತು ಸಾಮರ್ಥ್ಯಗಳಿವೆ. ಮೇಲಿನ ಕವನವನ್ನು ಕನ್ನಡಕ್ಕೆ ಅನುವಾದಿಸಲು ಪ್ರಯತ್ನಿಸಿದ್ದೇನೆ ಪೂರ್ತಿಯಾಗಿ ಮೂಲ ರಚನೆಯನ್ನು ಹೋಲುತ್ತದೆಂಬ ಭರವಸೆಯಿಲ್ಲ.


ನೀನು ನೆನಪಾಗುತ್ತೀಯೆ

ಸಂತೆಗಳಲ್ಲಿಯ ಒಂಟಿತನದಲ್ಲಿ
ಒಂಟಿತನದ ಸಂತೆಗಳಲ್ಲಿ
ಬಿಕೊ ಎನ್ನುವ ದೂರ ದಾರಿಗಳ ಒಂಟಿ ಪಯಣಗಳಲ್ಲಿ
ನೀನು ನೆನಪಾಗುತ್ತೀಯೆ

ಮೊದಲ ಮಳೆಯ ಆ ಮೊದಲ ಹನಿಗಳಲ್ಲಿ
ಮಣ್ಣಿನ ಆ ಸುಂದರ ಕಂಪಿನಲ್ಲಿ
ಪ್ರಕೃತಿಯ ಎಲ್ಲ ಸುಂದರತೆಯಲ್ಲಿ
ನೀನು ನೆನಪಾಗುತ್ತೀಯೆ

ಜೊತೆಗೆ ಕಳೆದ ಆ ಕ್ಷಣಗಳು
ನೆನಪಿನ ಕದ ತಟ್ಟುವವು
ಬೇಡವೆನ್ನುವದಿಲ್ಲ ನಾನು
ಆದ್ದರಿಂದಲೇ ನೀನು ನೆನಪಾಗುತ್ತೀಯೆ

ಜೀವನ ದುಃಖವೆಂದು ತಕರಾರಿಲ್ಲ ನನಗೆ
ಒಪ್ಪಂದ ಮಾಡಿಕೊಂಡಿದ್ದೇನೆ ವಿರಹದ ಜೊತೆಗೆ
ಆದರೂ ಜೀವನದ ಕೆಲವು ಕ್ಷಣಗಳಲ್ಲಿ
ನೀನು ನೆನಪಾಗುತ್ತೀಯೆ

ಸಮಯವಲ್ಲವೇ ಅಲ್ಲ ಇದು
ದುಃಖದ ತಂತಿ ಮೀಟಲು
ಮೈಲು ಮೈಲು ದೂರದ ವಿರಹವನ್ನು
ಕಣ್ಣೀರಿನಿಂದ ನೆನಪಿಸಿಕೊಳ್ಳಲು
ಆದರೇನು ಮಾಡಲಿ?
ನೀನು ನೆನಪಾಗುತ್ತೀಯೆ

ಆಸೆ

ಗಿರಿಯನೇರಿ ಕರೆವ ಮುಗಿಲ
ತೆರೆಯ ಸರಿಸಿ ಇಣುಕುವಾಸೆ
ಬನದ ನಡುವೆ ಹರಿವ ಹೊನಲ
ಜೊತೆಗೆ ಓಡಿ ನಲಿಯುವಾಸೆ

ಬಾನ ಮಳೆಯ ಹನಿಯ ಜೊತೆಗೆ
ಎಲೆಯ ಮೇಲೆ ಜಾರುವಾಸೆ
ಕರೆವ ಸಾಗರ ತೆರೆಯನೆದುರಿಸಿ
ಅಂಚ ಸೂರ್ಯನ ತಲುಪುವಾಸೆ

ಗಾಳಿ ತಾಳಕೆ ಬಾಗೊ ತೆನೆಯ
ಕಾಳ ಜೊತೆಗೆ ಬಾಳುವಾಸೆ
ಇರುಳ ತಾರೆಗಳನೆಲ್ಲ ಪೋಣಿಸಿ
ಧರೆಯ ಮುಡಿಗೆ ಮುಡಿಸುವಾಸೆ

ಕರಿಯ ಕತ್ತಲೆ ತೆರೆಯ ಸರಿಸಿ
ಮರೆಯ ರವಿಯ ತರುವ ಆಸೆ
ನಾದದಿಂದ ಹೊಮ್ಮಿದಂಥ
ಗೀತವೊಂದ ಬರೆಯುವಾಸೆ
ಗೀತ ಭಾವದಲ್ಲಿ ತೇಲಿ
ಸೃಷ್ಟಿಲಯದಿ ಸೇರುವಾಸೆ

೨೧/ನವೆಂಬರ್/೯೮

ಬರವನ್ನು ಕಾಯ್ದು

ಕವಿತೆ ಹುಟ್ಟುತ್ತಿಲ್ಲ
ಹೌದು
ಈ ಹಿಂದೆ ಸುಮ್ಮನೇ ಹುಟ್ಟುತ್ತಿದ್ದುದು
ಮನಸಲ್ಲಿ ಚಿಗುರಿ
ಹೂವಂತೆ ಬಿರಿದು ನಿಂತಹುದು
ಈಗ ಅರಳುತ್ತಿಲ್ಲ


ಯಾಕೆ? -ನನ್ನನ್ನು ನಾನೇ ಕೇಳುತ್ತೇನೆ
ಕಲ್ಲಲ್ಲಿ ಹೂ ಅರಳುವದುಂಟೇ?
ಹೌದು
ಮನಸು ಕಲ್ಲಾಗಿದೆ
ಯಾಂತ್ರಿಕತೆಗೆ ಸಿಕ್ಕು,
ಬಾಡಿ ಬರಡಾಗಿ ಕಲ್ಲಾಗಿ ಹೋಗಿದೆ

ನೀನು ನೀನಾಗಿಲ್ಲ- ಹಲವರು ಹೇಳುತ್ತಾರೆ
ನೀನು ಕಳೆದುಹೋಗಿರುವೆ.
ಹೌದು
ನಾನು ಕಳೆದು ಹೋಗಿದ್ದೇನೆ
ನನ್ನ ಕವಿತೆಯೂ ಹಾಗೆಯೇ
ಅಥವಾ ನನ್ನ ಕವಿತೆಯ ಹಾಗೆ ಕಳೆದುಹೋಗಿದ್ದೇನೆ
ಅಲ್ಲ
ನಾನು ಕಳೆದಿದ್ದರಿಂದ ಕವಿತೆ ಕಳೆದಿದೆ


ನಿನಗೆ ವಿಶ್ವಾಸವಿಲ್ಲ - ಗೆಳೆಯ ಹೇಳುತ್ತಾನೆ
ಹೌದು
ಅದಕ್ಕೇ ಇದನ್ನು ಕೊನೆಯ ಪುಟದಲ್ಲಿ ಬರೆಯುತ್ತಿದ್ದೇನೆ
ಪ್ರಯತ್ನಿಸು - ನನ್ನಮ್ಮ ಹೇಳುತ್ತಾಳೆ
ಯತ್ನಿಸಿದ್ದೇನೆ, ನೋಡಿ ಈ ಪದ್ಯ
ಪದ್ಯವೇ ಇದು?- ನೀವು ಎನ್ನುತ್ತೀರಿ
ಗದ್ಯದಂತಿದೆ
ಹೌದು
ಇದು ಕಲ್ಲಲ್ಲಿ ಚಿಗುರಿಸುವ ಒಂದು ಯತ್ನ
ಹೌದು
ಈಗಲೂ ಕಾಯುತ್ತಿದ್ದೇನೆ- ಕಳೆದುಹೋದ ಕವಿತೆಗಾಗಿ, ನನಗಾಗಿ

ಬರೆಯುವದರ ಬಗ್ಗೆ ಬರೆದುದು

ನಿನ್ನೆ ರಾತ್ರಿ ತುಂಬಾ ಕ್ಲಿಷ್ಟಕರವಾದ ವಿಚಾರಗಳನ್ನೊಳಗೊಂಡ ಪ್ರಬಂಧವೊಂದನ್ನು ಓದುತ್ತಿದ್ದೆ. ತುಂಬಾ ಜಟಿಲವಾದ ವಿಚಾರಗಳಾದರೂ ಲೇಖಕರು ಅರ್ಥವಾಗುವಂತೆ ಬರೆದಿದ್ದರು. ನನಗೆ ಮಧ್ಯ ಮಧ್ಯದಲ್ಲಿ ಓದುವದನ್ನು ನಿಲ್ಲಿಸಿ, ವಿಷಯವನ್ನು ಅರಗಿಸಿಕೊಂಡು ಮುಂದುವರೆಯಬೇಕಿತ್ತು. ಇಂತಹ ಒಂದು ವಿರಾಮದಲ್ಲಿ ನನ್ನದೇ ಆದ ವಿಚಾರ ತೇಲಿ ಬಂತು.ತನ್ನ ತಲೆಯಲ್ಲಿ ಹುಟ್ಟಿದ ವಿಚಾರವನ್ನು, ಓದುಗನ ತಲೆಯಲ್ಲಿ ಅಷ್ಟೇ ಕರಾರುವಾಕ್ಕಾಗಿ ಅದೇ ವಿಚಾರವನ್ನು ಹುಟ್ಟಿಸುವಂತೆ ಬರೆಯುವದು ಎಷ್ಟೊಂದು ಕಷ್ಟವೆಂಬುದು.

ಒಮ್ಮೆ ಯೋಚಿಸಿ ನೋಡಿ; ವಿಚಾರಗಳಿಗೆ ಭಾಷೆರುವುದಿಲ್ಲ. ಅವು ಮೆದುಳಿನಲ್ಲಿ ಹುಟ್ಟಿದ ಭಾವನೆಗಳು ಮಾತ್ರ, ಒಂದು ತರಹದ 'pulse' ಗಳೆನ್ನಿ. ನೀವು ಒಂದು ನಿಮಿಷ ಯೋಚನೆಯಲ್ಲಿ ನಿಂತಾಗ ಮಾತ್ರ ಒಂದು ಭಾಷೆಯಲ್ಲಿ ಯೋಚಿಸಲು ಸಾಧ್ಯ.ಇಲ್ಲವಾದರೆ ನಿರಂತರವಾಗಿ ಹರಿದುಬರುವ ವಿಚಾರ ತರಂಗಗಳಿಗೆ ನನ್ನ ಅಭಿಪ್ರಾಯದಲ್ಲಿ ಭಾಷೆರುವುದಿಲ್ಲ. ಮನಸ್ಸಲ್ಲಿ ಹುಟ್ಟಿದ ಇಂತಹ ಪಲ್ಸ್ ಗಳನ್ನು ಭಾಷೆಯ ಮೂಲಕ ಬರೆದು, ಅದನ್ನು ಓದುಗನು ಓದಿದಾಗ ಅದೇ ರೀತಿಯ ಪಲ್ಸ್ ಗಳನ್ನು ಹುಟ್ಟಿಸಬೇಕು.ಇದನ್ನು ಬರೆದಂತೆ ನನಗೆ ಇದೀಗ ಅನಿಸುತ್ತಿರುವುದೆಂದರೆ ಸಂಶೋಧನೆ ಮಾಡಿದರೆ ಇದನ್ನು scientific model ಮಾಡಿ ಗಣಿತದ ಸೂತ್ರವನ್ನೂ ಬರೆಯಬಹುದೆಂದು. ಈ ಬಗ್ಗೆ ಸಂಶೋಧನೆಗಳು ಖಂಡಿತ ನಡೆದಿರಬಹುದು.


ಲೇಖಕನು ಬರೆಯುವಾಗ ವಿಚಾರಗಳು ನಿರಂತರವಾಗಿ ಹರಿದು ಲೇಖನಿಂದ ಶಾಯಿಯಾಗಿಳಿದು ಹಾಳೆಯ ಮೇಲೆ ಮೂಡಿ ಬರಬೇಕು.ಸರಿಯಾದ ಅರ್ಥಕೊಡುವ ಪದಗಳು ಬೇಕಾದ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ದೊರಕಬೇಕು. ಶಬ್ದಕ್ಕಾಗಿ ತಡಕಾಡುತ್ತಾ ನಿಂತರೆ ವಿಚಾರದ ಕೊಂಡಿ ಕಳಚುವದು. ಇದು ಅಷ್ಟು ಸರಳವಲ್ಲ. ಕಥೆಗಾರರಾದರೆ ಇದಿಷ್ಟೇ ಅಲ್ಲದೇ ಪಾತ್ರಗಳ ತಲೆ ಹೊಕ್ಕು ಅದರ ವಿಚಾರವನ್ನೂ ತಾನೇ ಪಾತ್ರಧಾರಿಯಾಗಿಮಾಡಬೇಕು.ಎಷ್ಟೋ ಬರಹಗಾರರು ತಮ್ಮದೇ ಆದ ವಿಚಾರಗಳನ್ನು ಪಾತ್ರಗಳ ಮೂಲಕ ಹೇಳಿಸುತ್ತಾರೆ. ತಮಗೆ ಸರಿಯೆನಿಸಿದ ಕೊನೆಯನ್ನು ಕಥೆಗೆ ನೀಡುತ್ತಾರೆ. ಇನ್ನೂಕೆಲವರು ಅಂತ್ಯವನ್ನು ಓದುಗರಿಗೆ ಬಿಟ್ಟುಬಿಡುತ್ತಾರೆ. ಇಂಥವುಗಳನ್ನು ಓದಿದಾಗಲೆಲ್ಲ ತಳಮಳವಾಗುವದು. ಬಹಳಷ್ಟು ಭಾರತೀಯ ಲೇಖಕರು ಒಂದು ಮೌಲ್ಯವನ್ನು ಆಧರಿಸಿ ಅಂತ್ಯವನ್ನು ನಿಗದಿಪಡಿಸುತ್ತಾರೆ. ಸಂಸ್ಕೃತದ ಪ್ರಭಾವವೇನೋ, ಬಹುಶ: ಸುಖಾಂತ್ಯಗಳೇ ಜಾಸ್ತಿ. ಅಂತ್ಯಕ್ಕಿಓತಲೂ ಪ್ರಮುಖವಾಗಿ, ಅಂತ್ಯದವರೆಗೂ ಓದುಗನ ಮನಸ್ಸನ್ನು ಹಿಡಿದಿದುವಂತೆ ಸ್ವಾರಸ್ಯವಾಗಿ ಬರೆಯುವದು ಒಂದು ಕಲೆ.

ಇಲ್ಲಿಯವರೆಗೂ ವಿಜ್ಞಾನವು law of conservation of enegy ಯನ್ನು ಒಪ್ಪಿಕೊಂಡಿದೆ. ಶಕ್ತಿಯನ್ನು ಸೃಷ್ಟಿಸಲಾಗದು ಮತ್ತು ನಾಶಪಡಿಸಲಾಗದು. ಈ ತತ್ವವು ಭೌತಿಕವಾಗಿ ಇರುವಂತಹ ಶಕ್ತಿಗೆ ಸಂಭಂದಿಸಿದ್ದು. ಇದು ಅಭೌತಿಕ ಶಕ್ತಿಗಳಿಗೂ ಅನ್ವಯಿಸಬಾರದೇಕೆ? ಉದಾಹರಣೆಗೆ ವಿಚಾರಗಳನ್ನೇ ತೆಗೆದುಕೊಳ್ಳಿ.ಒಂದು ವಿಚಾರ ಯಾವುದೋ ಪೂರ್ವಗ್ರಹಿಕೆಗಳಿಂದ ಒಂದು ತಲೆ/ಮೆದುಳಿನಲ್ಲಿ ಹುಟ್ಟುತ್ತದೆ. ಅದು ದೃಶ್ಯ, ಶ್ರಾವ್ಯ ಅಥವಾ ಇನ್ನಿತರ ಮಾಧ್ಯಮಗಳ ಮೂಲಕ ಹರಿದು ಮುಂದೆ ಸಾಗುತ್ತದೆ.ಇನ್ನೊಬ್ಬರ ತಲೆ/ಮೆದುಳನ್ನು ಹೊಕ್ಕು ತನ್ನ ಪ್ರಭಾವವನ್ನು ಬೀರುತ್ತದೆ. ಯೋಚನೆಗಳಿಗೂ ವಿಚಾರಗಳಿಗೂ ಶಕ್ತಿಯುಂಟು. ಒಂದು ಮಟ್ಟಿಗೆ ಭೌತಿಕ ಶಕ್ತಿಗಿಂತ ಹೆಚ್ಚು. ಆದ್ದರಿಂದಲೇ ಅಲ್ಲವೇ ಕ್ರಾಂತಿಕಾರಿ ವಿಚಾರಗಳು ಲಕ್ಷ ಲಕ್ಷಗಟ್ಟಲೇ ಜನರನ್ನು ಬಡಿದೆಬ್ಬಿಸುವದು. ಲೇಖಕನಿಗೆ ಇಂತಹ ವಿಚಾರಗಳನ್ನು ಚಾಕಚಕ್ಯತೆಂದ ಸರಳವಾಗಿ ಪ್ರಸರಿಸುವ ಶಕ್ತಿ ಇರುವದು. ಆದ್ದರಿಂದಲೇ"pen is mightier than sword" ಎನ್ನುವದು.